برنامه ریزی توسعه انتقال با توجه به توسعه تولید منابع بزرگ تجدید پذیر در یک منطقه نمونه (بررسی موردی منطقه ی خواف استان خراسان رضوی)

امروزه استفاده از انرژی بادی با توجه به نیاز روزافزون بشر به منابع انرژی، مشکلات پرشمار اقتصادی و زیست محیطی رشد کرده و در سال های اخیر توجه چشمگیری را در سطح جهان و ایران به خود اختصاص داده است. در این پایان نامه با توجه به درخواست توسعه دهندگان مزارع بادی و همچنین پیش بینی رشد بار الکتریکی در منطقه خواف به برنامه ریزی توسعه شبکه انتقال خراسان بر اساس ارزیابی قابلیت اطمینان پرداخته می شود. ابتدا به منظور شناخت ظرفیت های موجود از طرف شرکت برق قانون گذار در یک مطالعه پایه ای، امکان سنجی و ارزیابی پتانسیل توان بادی بر اساس اطلاعات به روز و واقعی سرعت باد صورت می گیرد. این کار با شناخت عوامل نایقینی نسبت به وضعیت زمین های منطقه و محاسبه حداکثر توان بادی قابل استحصال در یک چارچوب تخمینی در منطقه خواف انجام می شود. نظر به مقیاس بزرگ حضور توان بادی در مطالعه حاضر همبستگی بین توان بادی و بار الکتریکی برای بار باس های خاصی در منطقه خواف بررسی می شود. نایقینی های موجود در سیاست های سرمایه گذاری از طرف بخش های دولتی و خصوصی تعیین افق زمانی در برنامه ریزی را غیرممکن می سازد. برای پوشش این نایقینی ها سناریوهای گوناگونی در سطوح مختلف حضور مزارع بادی و رشد بار الکتریکی شبکه توسعه داده می شوند. همچنین مدلی برای مزارع بادی به منظور پوشش نایقینی های سرعت باد پیشنهاد می شود. درنهایت قابلیت اطمینان شبکه انتقال خراسان با توجه ویژه به شبکه فوق توزیع در منطقه خواف در حضور مزارع بادی تحلیل می شود. بارگذاری خطوط فوق توزیع، پیکربندی شبکه و مزارع بادی و تأثیر آن ها بر شاخص قابلیت اطمینان ارزیابی می شوند.